 |
| Fotografija: gorandespotovski.com |
Ako ste već imali prilike da vidite “depersonalizovane bivše pojedince” novosadskog umetnika Gorana Despotovskog, onda već znate da vizuelni doživljaj umetničkih dela ovog profesora sa Akademije umetnosti u Novom Sadu ume da pokrene ne samo neke dotad nepoznate tokove misli, nego i da potpuno ispremeće vaše emotivno tkivo za koje ste već dugo verovali da je (postalo) otporno i postojano. I ako ste, dakle, imali već prilike da ih vidite, onda ste nakon toga možda čak i često poželeli da su te „lutke bez lica“ tu negde oko vas, raštrkane po kući, kao kakvi podsetnici o prolaznosti.
Ali ako (još) niste, onda biste mogli da dobijete (za početak) određeni uvid u “multiplikovane, teatralne prostore” Gorana Despotovskog kroz tekstove koje su drugi pisali o njegovim umetničkim radovima, izložbama instalacija, a jedan od takvih tekstova je upravo i ovaj koji delim sa vama, likovna kritika iz pera novosadskog pisca Kalmana Jodala.
Tekst pred vama nalazi se izvorno na veb stranici Gorana Despotovskog i nosi naslov „Simulacija lažnog postojanja”, a govori o izložbi „ASC/DESC“, koja je održana januara 2018. godine u SKC Fabrika u Novom Sadu.
Osim tog teksta na veb stranici Despotovskog nalaze se još dva teksta Kalmana Jodala, a sve ih je prevela sa mađarskog Angela Pataki.
Osim tog teksta na veb stranici Despotovskog nalaze se još dva teksta Kalmana Jodala, a sve ih je prevela sa mađarskog Angela Pataki.
Nema komentara:
Objavi komentar